Постинг
08.03.2017 11:36 -
Чешмата на щастието
Той, изгревът, с лилава скорост гони
на перестите облаци крилата.
И спомням си, как с калените стомни,
изпращаше ме мама на чешмата.
Водата й ме спираше бъбриво, посрещайки с мен тайни и неволи. А облаците с разпилени гриви, довеждаха усещане за пролет.
Едва ли съм мечтала за чешмата, където ме застигна обич първа. Добре, че беше мама да ме прати, добре, че й не скърших аз хатъра.
Годините до днес водата молят да потече студена и щастлива. С тръпчивото усещане за пролет аз чувствам се и обична, и жива.
Водата й ме спираше бъбриво, посрещайки с мен тайни и неволи. А облаците с разпилени гриви, довеждаха усещане за пролет.
Едва ли съм мечтала за чешмата, където ме застигна обич първа. Добре, че беше мама да ме прати, добре, че й не скърших аз хатъра.
Годините до днес водата молят да потече студена и щастлива. С тръпчивото усещане за пролет аз чувствам се и обична, и жива.
Вашето мнение
За да оставите коментар, моля влезте с вашето потребителско име и парола.